Leren

Slaventraining is een veel-voorkomende fantasie en/of wens, van zowel dominanten als onderdanigen. Er is een populaire site volledig gewijd aan de vierdaagse training die vrouwelijke subs ondergaan, en het is iets dat in veel collarme profielen wordt genoemd. Pijntraining, waarin masochisten hun grenzen verleggen door steeds intensievere sessies, schijnt ook voor te komen. Soms bieden mensen je aan om ‘kennis te maken met je onderdanige kant’ door bij hen in de leer te gaan.

Maar dominantie moet zogenaamd aangeboren zijn.

Deels ben ik het daarmee eens: trekken aan een dood paard heeft geen zin, iemand die niet minstens een kleine kriebel van plezier voelt bij de gedachte de baas te mogen spelen, of iemand pijn te kunnen doen zonder daarmee een monster te zijn, kan een hoop trucs leren om zich dominant voor te doen: het zal niet baten als hij of zij de trucs niet WIL gebruiken.

Maar terwijl het niet zo gek is dat iemand met een onderdanige inborst moet leren om een echt goede slaaf te zijn, lijkt het me soms dat het taboe is om een ‘meester in de leer’ te zijn. Het is leuk om de nieuwe slaaf in te wijden, maar wie wil de eerste sub van een beginnende meester zijn? Behalve de aanleg om dominant te zijn, lijkt ook de kennis automatisch aanwezig te moeten zijn.

Misschien is dat de reden dat sommige doms veel waarde hechten aan hun jaren ervaring, zoveel dat sommige doms in hun tienerjaren of begin twintig proberen hun CV wat op te peppen met claims dat ze vanaf jonge leeftijd ‘aan bdsm deden’. Mij zetten dergelijke claims vooral aan het denken wat deze mensen dan zagen als sm ervaringen; is het echt sm als je sadistisch doktertje speelt met het buurjongetje/-meisje? Want in dat geval ben ik een switch sinds de vroege nineties, baby!

Bestaat er dan zoiets als een geboren dominant? Tuurlijk zijn er mensen die vanaf het begin beter aanvoelen wat ze moeten doen dan anderen. Dan moeten ze echter nog steeds de kans krijgen dat in de praktijk te brengen en te oefenen.

Het andere kamp beweert juist dat dominanten eigenlijk een tijdje sub moeten zijn geweest voordat ze een goede dominant kunnen zijn. Quatsch vind ik dat; moet je een tijdje paard zijn geweest voor je hoefsmid mag worden?

En dat mensen die dominant zijn op een manier die de sub leuk vind, niet ‘echt’ zijn? Flauwekul. BDSM moet voor beide partijen leuk zijn, en daarin moeten de spelers onderling uitmaken hoezeer de dom rekening moet houden met de wensen van de sub. Als je dominant zou zijn op een manier die je sub niet leuk vindt, denk ik dat je je sub snel kwijt bent. Ook als je juist te soft bent naar hun smaak.

Dus doms overal, oefen. En subs: wees dienstbaar, en help een dom met oefenen 😉

Club

Via een rare google search kwam ik terecht op het forum van Hookers.be, op een oude thread over de Showboat. Het ging vooral over de gangbang avonden, iets waar ik weinig interesse in heb, en er werd door de vooral mannelijke bezoekers geklaagd dat er zoveel kliekjes waren van mensen die er alleen heen gingen om elkaar weer te zien, en niet om mee te doen. Kliekjes die nieuwe bezoekers nauwelijks toelieten. Er werd gemopperd dat er te weinig stellen en vrouwen waren om het voor alleenstaande heren interessant te maken.

Na een fetish/SM avond op diezelfde Showboat stond ik me om te kleden in de gezamelijke kleedruimte; er is geen aparte dames- of herengarderobe bij de Showboat. Een man naast me was zich aan het verkleden, hij was alleen. In zo’n situatie kun je twee dingen doen: elkaar negeren, of doen alsof het helemaal niet vreemd is dat je met iemand van het andere geslacht en een andere generatie in de kleedkamer van een parenclub staat, door een babbeltje te maken.

“Ja, het was wel leuk,” zei hij toen ik hem vroeg wat hij van de avond had gevonden, “maar het was wel jammer dat iedereen zo op zichzelf was en zo weinig met anderen wilde spelen.”

De SM/fetish avond is niet de beste avond om op de Showboat te zoeken naar seks met mensen die je nog niet kende. Ik zou zelf niet snel seks hebben op de Boat, en al helemaal niet met een onbekende, en wat bovendien meespeelt: een SM context vereist vertrouwen. Tuurlijk kun je spelen met een onbekende. Maar hoeveel vrouwen zullen vastgebonden willen worden door iemand die ze niet kennen om vervolgens geneukt te worden? Ze zijn er vast wel, maar er is een barriere die MIJ daar in elk geval van zou weerhouden.

Ik haalde mijn schouders op naar de nu nog maar halfblote man naast me. “Tja, SM’ers he.” We gingen elk ons weegs.

Ik realiseerde me nauwelijks hoezeer de Showboat een echte parenclub was, tot ik de klachten hoorde op dat forum. Ik ben een van die jonge vrouwen die er alleen maar heen gaat met vrienden. Ik wil best een praatje maken met onbekenden, maar ik kom niet voor de seks. Ik wil graag spelen, maar zeker met onbekenden eigenlijk alleen ‘netjes’.

Ik heb een keer wel een onbekende aan mijn borsten laten voelen op een Showboat feest. Een vrouw. Ze maakte me een compliment over hoe ze eruit zagen en vroeg me heel beleefd of ze eraan mocht zitten. Nou, vooruit dan maar. Omdat je het zo vriendelijk vraagt.

PS: nee, niet iedereen mag aan mijn borsten zitten als ze het maar vriendelijk vragen. 😉

Uitglijer

Lieve mensen van Durex,

Wilt u alstublieft voortaan minder vlekkend glijmiddel gebruiken op uw condooms? Dat we een reuzenmegavoordeeldoos hebben gekocht van de meest standaard uitvoering is een aanwijzing dat we het niet zo breed hebben, leven van liefde enzo. OK, OK, dat van dat geld valt op zich wel mee, maar zeg nou zelf: zou u in mijn plaats aan de stomer willen uitleggen wat dat voor vlek op de achterkant van uw blouse is?

Want ik heb gisteren zelf geprobeerd een vlek te verwijderen nadat deze fijn zo’n 24 uur had gehad om lekker in te trekken, omdat ik bij iemand anders thuis zat en geen gelegenheid had om de was even te doen. Ik moet u nageven, dat spul zal vast niet snel opdrogen: tegen ongeveer een uur in oxi-wasmiddel geweekt worden was de vlek met gemak bestand. Nu, na het inspuiten van de vlek met een sterk vlekkenmiddel (http://www.treffer.nl/) is de vlek bijna weg… maar nog steeds ben ik niet zeker of ik deze blouse nog zal kunnen dragen in net gezelschap. Ik loop toch een beetje met het merkteken van mijn zonde op mijn kleding, he?

Als je verwikkeld bent in de passie van het liefdesspel* vergt het aanbrengen van het condoom al wat concentratie die je normaal ergens anders aan zou willen besteden. Derhalve belanden de papiertjes van de condooms soms wat achteloos op de plek waar iets ervoor achteloos de kleren van de deelnemers beland zijn. Als uw condooms inderdaad niet tegen glijmiddel op oliebasis kunnen, vraag ik me toch heel sterk af: wat zit er dan in uw glijmiddel dat het zulke vetvlekken geeft?**

Ik gebruik uw condooms al jaren om ervoor te zorgen dat ik niet besmet raak met het een of ander. Mijn kleren zou ik het liefst ook smetteloos houden, al ben ik een vies, vies meisje. Is er geen glijmiddel te bedenken waarvan eventuele vlekken zich in elk geval laten temmen door aardse schoonmaakproducten?

Met vriendelijke groet, Nichi.

*~*~*

* ik hoef toch niet uit te leggen wat ik bedoel?

**siliconenolie, gok ik.

Luchtkastelen

en nadeel van on line naar liefdes- of spelpartners zoeken is dat het je de mogelijkheid biedt specifiek te zijn. Soms erg specifiek. Toen ik mijn eerste (wederzijdse) liefde ontmoette* dacht ik dat ik viel op lange mannen met donkere ogen en donker haar. Degene die ik trof was kort, blond en had een buikje. Hij ging gekleed in een wit gewaad en had een opplak-ribbel-neusje.** We bleven meer dan twee jaar bij elkaar.***

Ik begrijp dat iemand eisen stelt aan een toekomstige partner, spel- danwel liefdes-. Ik zou in mijn huidige leven niet snel iemand daten zoals dat eerste vriendje****, ook al pakte dat op zich goed uit. Mijn eisenpakket heeft echter een duidelijke uitsparing: voor veel van de dingen die ik vraag, geldt een “tenzij je erg leuk bent” clausule.

Natuurlijk zou ik graag een lange, athletische, verzorgde, talentvolle man met een diepe stem willen strikken, lief maar ondeugend, kinky en zelfverzekerd, onafhankelijk maar aanhankelijk. Maar ik besef ook dat ik zelf een mollig, onhandig klein meisje ben dat regelmatig vergeet naar de kapper te gaan, en met een garderobe die vooral bestaat uit spijkerbroeken en bloesjes: niet een vrouw die de mannenbladen zal halen of de modewereld zal veroveren.

Dus, het bovenstaande is geen eisenlijst. Het is een wensenlijst. En wensen komen zelden volledig uit. Bij mijn laatste ex zat ik er al behoorlijk dichtbij. Het was geen garantie voor eeuwigdurend geluk, zo bleek.

Wat soms op collarme.com bijvoorbeeld voorbijkomt, is wel heel specifiek. Ik voldoe nooit aan dat soort eisenlijstjes; misschien is dit skepticisme van mij alleen maar jaloezie? Toch vraag ik me af hoeveel reacties de man krijgt die zelf kalend is en een buikje heeft, maar een Barbie zoekt: een knappe vrouw, altijd opgemaakt, uitgebreide, zeer vrouwelijke garderobe en de talenten van een huisvrouw en klusser, tot aan die van een astronaut of neurochirurg. Vrouwelijke dominanten zijn overigens niet noodzakelijk beter.

De ‘klik’ van iemand tegenkomen in een ongedwongen sfeer is er helemaal af. Willen we in een tijd waar alles via het internet te bestellen valt, gecustomized en met shipping bij de prijs inbegrepen, misschien weleens te duidelijk zijn over onze eisen?

Op zich heeft het internet deze houding niet veroorzaakt. Al voor het internet echt een grote vlucht nam begonnen er rapporten op te duiken dat men zeker op de dating-markt kieskeuriger werd. Maar helpt deze houding? Vindt men echt een partner die beter past als men een compleet plaatje voor ogen heeft van de dingen die deze partner moet of mag hebben? Van vereiste eigenschappen tot aan getolereerde tekortkomingen?

Is het winkelen met een catalogus in de hand… of jagen op luchtkastelen?

PS: ik ben vast enorm hypocriet en spreek mezelf in dit weblog wel ergens tegen. Sorry. Ik ben maar een mens.

*~*~*

*Op mijn eerste Star Trek conventie… er zijn geen grenzen aan mijn smakeloosheid.

**Liefde is blind, en voelt niet aan ribbel-neusjes.

***Ach komop, ik was 17 toen het aanging en ietsje wanhopig, heb een beetje begrip :p

****Hoewel hij een duidelijke indruk op mijn liefdesleven zou achterlaten voor de jaren die volgden: bijna alle mannen met wie ik in mijn leven naar bed ben geweest hadden ‘iets’ met computers.

Privé

Chatters die gelijk privé willen met iemand met een vrouwelijk klinkende nickname, daar moet je voor uitkijken. Ik weet het wel. Ze zijn meestal uit op cyberen, ze willen dat je ze opbelt of ontmoet. Dat zeggen ze niet in de room… ze kijken wel uit.

Ik weet het, maar ik trap erin. Ik kan hem van tevoren zeggen dat ik niet ga cyberen, dat ik niet zijn meesteres word (dominante mannen doen dit minder dan onderdanige lijkt het). Maar het is heeeeel dringend dat hij mij, een vreemde, privé mag spreken. Want hij schaamt zich. Voor de rest van de room vol SM’ers.

De vraag? “Kunt u mij met andere dominante vrouwen in contact brengen?” Nee kerel, dat moet je zelf doen. Vervolgens volgt er verbaal geworstel van heb ik jou daar: nee, dit kon ECHT niet in de room, de vraag waar je dominante vrouwen kunt ontmoeten. Nee, dit is ECHT geen trucje of smoesje om toch hun zin te krijgen. Bel me… ik ben eerlijk waar op zoek naar informatie, en het is zo moeilijk. Bel me… of ik maak mezelf van kant. Bel me, en straf me voor dit gedrag.

Ik ben naïef. Ik ben dom en hardleers. Ik val ervoor, en hoop elke keer ondanks mijn skepsis dat dit een eerlijke vraag om hulp is. Voor ik het weet zit ik echter iemand die me heeft verteld dat hij vernederd wil worden uit te foeteren. Zijn zin te geven. Ik ben razend, en daar geniet hij van. Ik zou er niet op in moeten gaan, maar ik hoop, tegen beter weten in, altijd dat het uiteindelijk goed komt, dat hij me zal begrijpen als ik zeg, dat de beste manier om een goede indruk te maken is om mee te kletsen in de chat.

Ik heb mensen die ik aardig vond in de chat vaak genoeg in het echt ontmoet. Ik heb ermee gespeeld. Ik ben niet zo’n moeilijk mens. Maar daar heeft dit soort chatter geen geduld voor. Hij wil niet eens ontmoeten. Hij wil dat je hem NU opbelt… of hem nu op zijn donder geeft omdat hij voorstelt dat je hem opbelt.

Ondertussen is hij natuurlijk heel zielig. Het is allemaal zijn schuld. Het is zo moeilijk. Niemand begrijpt hem, anders zouden ze hem niet naar de algemene room sturen. Dan zouden ze hem niet zeggen dat hij voor dates op datingsites moet kijken, zoals collarme.com of bdsmzaken.nl. Niemand begrijpt zijn onderdanigheid als hij op allerlei manieren, van smeken tot mopperen tot zichzelf als een zielepoot presenteren, een dominante vrouw wil dwingen hem zijn zin te geven.

Ik geef toe dat er een tekort lijkt te bestaan aan vrouwelijke dominanten die een plaatsje hebben voor heteroseksuele mannelijke onderdanigen. Ik hoop werkelijk dat uiteindelijk iedereen een dekseltje voor zijn potje vindt. Ik ben alleen geen tupperware: ik pas niet automatisch bij iedereen omdat ik nou eenmaal een deksel ben, van een bepaalde leeftijd, met een bepaald geslacht, van een bepaalde geaardheid (kinky switch).

Ik besluit dat het tijd is voor een ander soort BDSM-spel en negeer de dwingeland een tijdje; het duurt niet lang voor hij zijn safeword gebruikt: “/exit”

Wachten

Het is altijd warm in ziekenhuizen. Zesde etage, infectieziekten. Koffie, thee en water staan op een tafeltje, er liggen tijdschriften. De dames achter de balie zijn opgewekt en vriendelijk.

De eerste keer dat ik hier kwam, was twee weken na mijn fout. Ik had niet verwacht dat iemand bezwaar zou maken tegen een condoom. Sukkel, sukkel die ik ben. Ik hoefde niet lang te wachten op mijn beurt. Ik had een mooi slipje aangetrokken; zelfs voor een vrouwelijke verpleegkundige wilde ik er wel een beetje goed uitzien. Bovendien ben ik potentieel vernederende situaties graag voor met killer onderbroekjes.

Het viel mee. Binnen een paar minuten was de boel uitgeborsteld met twee wattenstaafjes en was ik onderweg voor mijn prikken. Een paar mililiter bloed later mocht ik naar huis, om te wachten.

Een week later kwam voorlopige uitstel van executie: niks gevonden. Maar de rottigste ziektes doen er het langst over om hun aanwezigheid kenbaar te maken; ik zou twee maanden later terugkomen. Het hoger beroep was nog niet gewonnen.

Opeens begon ik me echt zorgen te maken. Ik moest weer wat bloed inleveren; de verpleegsters van de prikafdeling hadden een routineuze dag terwijl ik peentjes zweette bij het idee wat de uitslag zou kunnen zijn. Ik moest deze keer twee weken wachten op de uitslag, en werd met de week zenuwachtiger.

“Men probeert het weleens te laten lijken alsof van elk slippertje je kruis zal wegrotten, maar dat is overdreven hoor.” Het beurde me nog steeds niet op.

Het is altijd warm in ziekenhuizen. Hoewel het is om de zieken niet nog erger kou te laten vatten, doet het me voelen alsof ik al koorts heb. Misschien is niet de temperatuur de reden dat ik me koortsig voel. Ik slik. Ik probeer mezelf opgewekt te houden; ik, Nichi, ben opgewekt… want als ik dat niet ben, gaat het geheid mis.*

Een dokter vraagt of ik zijn patiënt ben, maar ik herken hem niet; de dokter die ik moet hebben was toch die wat oudere man die me de eerste keer mijn uitslag gaf? Een andere dokter, een die me bekender voorkomt, komt me halen.

De wandeling door de gang lijkt lang maar is het niet. We komen een spreekkamer binnen, hij gaat zitten en bekijkt het document. Er flitst door mijn hoofd dat het vast ernstig is als hij zoveel tijd neemt.

“Alles negatief, geen hepatitis, syfilis of HIV. Mooi. Had je verder nog vragen?”

Ik ben een beetje verbijsterd. DIT is alles waar ik me weken over heb zorgen gemaakt?

“Uh, nee, ik heb geen vragen als ik gezond ben.”

“OK, prima.”

Met een handdruk is mijn vonnis geveld. Vrijspraak zonder ophef. En ik hoefde niet eens het lot om te kopen door een extra mooi slipje aan te doen!

*~*~*

*Als ik niet opgewekt ben, word ik onzeker. Dat is precies wat me überhaupt in deze situatie verzeild heeft doen raken.

Coming out

Elke maand kijk ik terug op de vorige en denk, wat was ik DOM een maand geleden! Elk jaar bekijk ik mijn fouten van het vorige en schaam me een beetje. Vorig jaar rond deze tijd, ongeveer op 14 maart, kwam ik bij Samarium terecht. Na een tijd van halfslachtig experimenteren met BDSM was ik vrij, vrij! Ik mocht doen wat ik wilde, het gevaar opzoeken, en mezelf impopulair maken bij een hele nieuwe groep mensen (grapje).

Het was geheel nieuw, een echte kinkster te zijn. Ik wilde weinig liever dan het erover hebben, het een onderdeel van mijn leven maken. Het was lente, en ik heb al eerder geschreven wat dat doet met mijn hoofd: het wordt er niet verstandiger op.

In die periode heb ik een paar enorm stomme dingen gedaan, gelukkig met niet enorm grote consequenties, maar toch. Ik wilde enorm graag ‘uit de kast komen’ naar mijn gewone vrienden, bijvoorbeeld. Dus, besprak ik sm en mijn persoonlijke kinky leven misschien te enthousiast met mensen die er geen behoefte aan hadden.

Ik maakte er soms een aankondiging van, soms vertelde ik het tussen neus en lippen door, en soms ging het bijna per ongeluk. Het was me niet te doen om de shock-waarde, of om ze te bekeren. Ik wilde meestal vooral uitleggen waar al die leuke nieuwe vrienden opeens vandaan kwamen. Soms, omdat ik mijn ‘normale’ seksleven ook met die vrienden besprak, en me nauwelijks realiseerde dat dit ze misschien zou shockeren.

Ik vertelde het behalve aan vrienden ook aan mijn therapeut en artsen die ik bezocht, voor het geval het belangrijk was; ik heb het mijn tandarts voornamelijk niet verteld omdat ik met mijn mond open lag.*

Soms ging het goed. Een van mijn vanille vriendinnen nam het goed op, was geïnteresseerd om te horen over wat er speelde in mijn leven en vond het mijn zaak wat voor rarigheid ik uithaalde; ze vond het vooral grappig. Bij een andere vriendin trad een miscommunicatie op waardoor ze weken zich afvroeg waar ik toch gebleven was, terwijl ik gewoon lol aan het trappen was met kinky lui. En een derde vriendin, die ik het al eens eerder dacht verteld te hebben, vond het maar niks… en vertelde het door aan mensen die me nauwelijks kenden, maar net goed genoeg.**

Had ik eerst moeite het stil te houden, later wou ik af en toe dat ik mijn mond gehouden had. Het heeft nadelen als je bekend komt te staan als ‘die ene die aan sm doet en het iedereen vertelt’, omdat soms mensen aannemen dat je er dus geen bezwaar tegen hebt als het doorverteld wordt.

Ondertussen ben ik een beetje minder opgewonden over mijn nieuwe spannende leven. Ik zit niet meer zo vaak mogelijk op de Samarium-chat (hoewel ik nog regelmatig kom, wees niet bang) en lees het forum zelden nog; alles lijkt al eens besproken. Achteraf had ik misschien mijn mond moeten houden, maar ja… achteraf weet je altijd beter.

*~*~*

*”Hihi, wisht u dazze zo wi’je oo gewruiken bij esh-em?” (Wist u dat ze zo’n bitje ook gebruiken bij sm?)

**ik moet erbij zeggen dat de manier waarop ik met mijn nieuw-gevonden hobby omging niet de juiste was; ik heb nooit beweerd dat ik perfect ben.

Sexy

Ik voel me sexy, maar ben het voor de meeste mensen waarschijnlijk niet. Ik heb geen dijk van een lijf. Ik heb niet veel ervaring. Ik heb geen idee hoe mijn seksuele vaardigheden zijn, er zijn van die dingen die niet altijd tegen je gezegd worden.*

Maar dat is een terzijde van mijn punt: ik voel me sexy. Ik heb me sexy gevoeld vanaf mijn vroegste puberteit. Ik koos de badschuim die ‘sensual’ heette te zijn. Ik baalde dat er geen sexy kleren in mijn maat waren (OK, dat kwam iets later). Nog steeds zit die spagaat tussen de indruk die ik wek, een seksloos, onhandig, dik meisje met een scheve neus, en hoe ik me voel, als een verleidster (die overigens veel moeite heeft wie dan ook te verleiden).

Dus, stiekem ben ik de bezitter van sexy parfums, één paar sexy laarzen dat ik nooit draag, een aardige collectie make-up, rare boeken over seks** en natuurlijk wat kinky seksspeeltjes. Bovendien heb ik een veeeeeeeel te grote mond en praat veel over seks… maar ook omdat ik het een enorm interessant verschijnsel vind. Ik praat er dus ook graag op een wetenschappelijke manier over.

Op de ene of andere manier vertaalt mijn zucht naar lekker eten zich ook naar een gulzigheid op het gebied van mijn andere zinnen. Ik lust wel worst! Er gaan grapjes over dikke meiden en seks, zoals dat dikke vrouwen lekker zijn in bed om toch dat evolutionaire voordeel te hebben, maar ik vraag me af, zou het niet te maken hebben met het feit dat mensen dik worden omdat ze graag hun tong strelen? Zijn die mensen ook meer geneigd erotisch gestreeld te willen worden?

Er is weinig spannends aan een etentje met een partner die nauwelijks eet. Slanke vrouwen die in een restaurant enkel een salade kiezen zijn net zo goed het onderwerp van grappen als dikke vrouwen die van seks houden. Dat eten en seks, en eetlust en libido, met elkaar te maken hebben is niks nieuws. Veel lustopwekkers zijn voedsel***; borstvoeding koppelt voor eeuwig eten aan seksuele lichaamsdelen van de vrouw.

Ik voel me sexy, in dit dikke lijf dat zo graag geniet. Ik probeer zoveel mogelijk dat gevoel van aantrekkelijkheid ook uiterlijk te maken: ik probeer mooi te bewegen, mijn lichaam goed te verzorgen, kleding en accesoires te dragen die ik zelf sexy vind.

Mensen zullen dat misschien een raar idee vinden, een dikkerd zoals ik die zichzelf beschouwt als een sensuele vrouw. Maar seks zit bij mensen grotendeels in het brein; ik doe er alles aan mijn fysiek op een lijn te brengen met mijn gemoed**** maar ik kan alleen maar hopen dat ondertussen mijn brein de boodschap een beetje helpt overkomen…dat ik heus wel sexy ben.

*~*~*

*bovendien kom ik (geloof ik) naar anderen vaak over als een vunzige clown: er worden wel grappen gemaakt over seks, maar je kunt je niet voorstellen dat degene die ze vertelt de daad zelf weleens verricht.

**een koffietafelboek over Japanse erotische kunst, een boek over pijpen, een boek over taoïstische seks, een boek over spanking en een boek over daten voor kinky meiden. Nuttig? Nee. Leuk? Absoluut.

***oh ja, en een boek over kruiden die als afrodisiacum te gebruiken zijn.

****inclusief gezond eten en regelmatig sporten, sinds kort!

Slet!

Tegenwoordig is het, in elk geval in bepaalde seksuele subcultuurtjes, niet meer een schande om een slet te zijn. Dat vind ik prima; er is niks mis met seks als recreatie, en zeker niet als iets dat je doet met mensen die je erg aardig en aantrekkelijk vind, maar waarmee je verder geen relatie wilt.

Toch ben ik zelf eigenlijk vrij slecht in het hebben van seks om de seks. * Ik lijd aan wat ik zelf seks-katers noem, het vervelende morning-after of afternoon-after moment dat ik ga piekeren. Was dit nou wel verstandig? Heb ik nou niks stoms gedaan? Vindt-ie me nou nog wel aardig? Ik was vast niet leuk in bed… pieker, peins, zeur, zucht.

Ik klets altijd heel makkelijk en soms vrij veel over seks. Dat is waarom ik dit weblog heb hè!** Tegen mensen die ik interessant/leuk/sexy/geil vind, doe ik dat dus ook. Maar hoe groter de kans word dat er ook werkelijk wat van zal komen, hoe verlegener ik word. Erg, erg vervelend. Want ik ben toch niet knap? Ik ben bang te worden afgewezen… en soms heb ik domweg een te grote mond, waar ik me later voor schaam.

Ik ben dus een slechte wannabee-slet. Ik val in het midden; ik ben niet braaf, daarvoor heb ik teveel rarigheid uitgehaald. Ik ben ook niet enorm sletterig, daar voel ik me te schuldig voor en word ik verlegen van. Ik heb wel veel geleerd van het afgelopen jaar waarin ik weer vrijgezel was.

Onder andere besef ik nu dat ik eigenlijk nog veel te leren heb. Ondanks een naar mijn idee mooi aantal sekspartners tot nu toe (acht) heb ik gemerkt dat de ervaring van een aantal daarvan niet groot was… en ik zelf niet veel beter leek te zijn.

Een reden, voor mij, om sletten niet erg te vinden is omdat ik vind dat een mens ook op het gebied van seks een soort algemene ontwikkeling zou moeten hebben.*** Sterker, ik zou zelf het liefst echt goed zijn in bed.

Ik weet niet wat er op mijn pad komt. Als ik iemand ontmoet op wie ik smoorverliefd raak, en het is wederzijds, vind ik het prima om ‘verkering’ te krijgen. Maar tot die tijd wil ik genieten, plezier maken en ervaring opdoen met mensen die ik aantrekkelijk vind. Nu nog uitzoeken hoe.****

*~*~*

*Voor het gemak definieer ik seks als elke handeling waarbij een lichaamsdeel van de een in een intieme lichaamsopening van de ander gaat, om daaraan plezier te beleven. Doktersonderzoekjes e.d. tellen dus niet. Niet dat ik zoveel intieme doktersbezoekjes of visitaties op het vliegveld heb gehad, maar voor alle duidelijkheid hè. Oh ja, en zoenen is ook uitgezonderd, maar dat doe ik so wie so niet zoveel.

**Ik weet dat niet iedereen bdsm als iets seksueels ziet. Inderdaad is seks niet nodig voor bdsm, maar het blijft voor mij een verbinding houden met sensualiteit.

***Ik vind het prima als anderen besluiten geen seks voor het huwelijk te willen, maar ik gok zo dat dat niet de mensen zijn met wie ik ooit in bed zal belanden; doe wat je wilt uiteraard, maar naar mijn bescheiden mening kan ook een monogame relatie veel baat hebben bij eerder opgedane ervaring op het gebied van liefde en seks.

****Overigens, ik verwacht dat het niet al te lang zal duren dat ik deze uitspraken me in verlegenheid zullen brengen. Mezelf kennende.

Lente

Het is koud, winderig en er zijn ongeveer drie zonnige dagen geweest dit jaar, maar in mijn hoofd is de lente aangebroken. Was ik een maand geleden nog volkomen miserabel, wars van liefde en libido-arm, op dit moment voel ik me verliefd zonder dat daar een reden voor is, of zelfs een ontvanger.

Ik voel me maarts in februari. Mijn buik zit vol vlinders terwijl het rupsenseizoen nog niet eens aangebroken is. Ik flirt met alle mannen die ik enigszins aantrekkelijk vind, omdat het flirten me zoveel plezier doet. En opeens lijken er zoveel te zijn; ongeneerd verlustig ik me aan oude vrienden, vage bekenden en horeca-personeel dat me nooit eerder heeft gezien.

Mijn bdsm-dip lijkt ook over; ik ben ingeknoopt door een van de mensen van touwtjes.tk en ik heb er ouderwets veel lol in gehad, ook al zag ik er eigenlijk tegenop. De bloemen komen uit hun bol, en Nichi wordt tevreden in een bolletje geknoopt.

Rond oud en nieuw zag ik het even niet zitten. Mijn zoektocht naar een relatie met een bdsm-kant is tot dusver mislukt. De dates die ik heb gehad waren niet om over naar huis te schrijven, en dat was niet gek; ik was zelf ook niet erg leuk, waarschijnlijk. Zelfs seks voor de lol kreeg een vervelende bijsmaak door een incident dat ik wil vergeten.

Gelukkig had ik veel lieve vrienden die me door de winter heen hielpen.  Als seks en liefde je dwars- of tegenzitten, dan is vriendschap het beste dat je kan overkomen.

Ik besef nauwelijks dat de meeste mensen me niet aantrekkelijk zullen vinden. Klein, dik, kort bruin haar… het doet er niet toe, ik voel me Marilyn Monroe. Dat levert me soms een realiteits-check op* maar ik blaak nog steeds van het zelfvertrouwen. Ik kus mijn teamgenootje op zijn voorhoofd als hij het niet verwacht en vermaak me om zijn blos. Ik kan er niks aan doen: het is nou eenmaal lente!

Ik ben geen groot verleidster, eigenlijk. Ik zou het graag zijn maar ik ben een hopeloos slechte slet. Dat is lastig, maar dit lijkt me de tijd om daaraan te schaven; ik heb alleen geen idee hoe. Voorlopig gedraag ik me nog maar als een dertienjarige jongen op vrijersvoeten. Daar ben ik tenminste goed in.
Het is februari en koud. Het voelt als lente: ik ben hot. Het jachtseizoen is weer geopend, de truien mogen ingeruild voor bloesjes; Nichi heeft de lente. In haar bol, en in haar lijf.

*~*~*

*bijvoorbeeld als mensen het GEEN goed idee vinden dat ik een knoopje losmaak om de tegenstander bij de debatwedstrijd af te leiden.