Theater

Ik ben zowaar een fetishist aan het worden. Altijd al ben ik dol geweest op theater, verkleden, spektakel en circus. Toen ik klein was wilde ik olifanten dresseren, en eigenlijk wil ik dat nog steeds. Daarnaast merk ik dat ik steeds meer interesse krijg in stijl en mode. Ik hou nou eenmaal van mooie dingen.

Ik herinner me nog hoe ik voor het eerst hoorde over korsetten als fetish, in een stiekem bekeken docu over seks. Op mijn tienerkamer, op een camping tv’tje met een scherm als een postzegel, en een draaiknop om op zenders af te stemmen, leerde ik over sm, kink en fetish. Twee mensen, een man en een vrouw, vertelden over hun korsettenfetish, een van hen beschreef het gevoel als een stevige omhelzing. De jonge Nichi was geïntrigeerd, een klein kinkstertje was geboren.*

Sinds ik wat meer geld heb om uit te geven aan mooie kleding is het ook steeds leuker om mee te doen met de fetish-dresscode. Ik heb helemaal de lak ontdekt: het glimt als een sexy spiegeltje en het is erg vergeeflijk. Dat is ook een deel van wat me trekt aan korsetten: bijna iedereen (man, vrouw, jong, oud, slank, dik) kan er mooi uitzien in korset.

Dus was ik, in een korset en een werkelijk geweldig lak jurkje, aanwezig op Boudoir Bizarre afgelopen zaterdag. Ik heb vooral veel schitterende mensen gezien, maar weinig kunnen dansen omdat de schoenen die ik haastig had moeten aanschaffen op vrijdag (nadat mijn op woensdag gekochte laarzen het tot mijn verdriet donderdagavond begaven) niet gemakkelijk zaten. Het kunststof van de band over mijn voet sneed op verschillende plekken in mijn nog erg zachte voeten, en de pleisters die ik uit voorzorg had geplakt hadden in de auto heen al losgelaten.

Dus spendeerde ik een groot deel van de tijd in de loungeruimte, kletsend met een zeer vriendelijke Getikte Geleerde met lange rode lak-handschoenen en een gigantische rode pruik. Even werd ik nog aangesproken door een erg gladde jongeman die ongetwijfeld had gezien wat mijn oplossing was voor naar het toilet moeten als je een bijzonder stevig korset draagt**. Hij vroeg me of ik erg ondeugend ging zijn die avond, maar ik had weinig zin op het gesuggereerde aanbod in te gaan. Ik bleef beleefd, en wou inwendig dat ik een bitchy powergirl was. Die kracht moet mijn karakter nog een beetje opbouwen.

Want een van de dingen die ik wil, soms, is dat hoe sexy en sterk ik me voel als ik alleen ben in die kleding, ook zou kunnen doorschijnen in mijn gedrag, mijn optreden zo je wilt. Ik vrees soms een nepper te zijn, zeker als het om sm gaat: niet echt dominant, niet echt onderdanig, slechts een beetje maso, een beetje sado.

Als mijn alter ego in glimmende lak wil ik kunnen spelen dat ik echt ben.

*~*~*

*OK, OK, het echte verhaal was dat ik al op zeer jonge leeftijd rare spelletjes deed, maar dat is minder romantisch dan een opbloeiende tiener met knijpoogjes, in het donker voor een mini-tv.

**Hint: als je een korset draagt kun je bepaalde kledingstukken niet goed meer uittrekken, dus kun je ze beter helemaal niet dragen.

Fetish

Mijn normale manier* om een outfit voor de Showboat samen te stellen noem ik de ‘arme-studenten-manier’: ik combineer een tot fetish omgebouwd kledingstuk dat ik nog heb liggen met iets nieuws of geleends, gooi er rare schoenen onder en hoop dat het wordt goedgekeurd. Er komt een hoop improvsatie en creativiteit bij kijken, en ergens is het wel leuk.

Deze keer wilde ik eigenlijk op dezelfde manier te werk gaan: ik had nog een tot hotpants verknipte spijkerbroek, rare laarzen, en wilde eigenlijk alleen nog sporen, een hoed en een geil topje voor mijn cowgirl-outfit. Ik had leuke topjes gezien op kinky4all.nl , waarvan de showroom niet ver van mijn huis is.

Zodra ik de showroom binnen was en vertelde wat ik zocht, keek de dame die me hielp me aan. Ze pakte de topjes waar ik om vroeg, maar zei direct dat ze iets anders voor me in gedachten had. Moest het zwart zijn?

“Niet echt, ik vind een minder gebruikelijke kleur ook mooi… paars of wit bijvoorbeeld.”

Met een glimlach hield ze een paars leren korset omhoog, en had er direct een bijpassend rokje bij. Ik kon moeilijk protesteren, want zodra ik het aan had, bleek het korset als gegoten te zitten en de rok wonderbaarlijk goed te staan.**

Om een lang verhaal kort te maken, na dat korset en die rok waren de topjes die ik van plan was te proberen een ramp, en een ander korset zat niet lekker. Mijn outfit stond vast, en het was een hit (al zeg ik het zelf).

Ik begin langzaam op te warmen voor fetishkleding. Met korsetten heb ik al een tijdje iets; ik vind ze mooi, ze zitten lekker, ze staan me goed. Ik heb tieten en een taille; als mijn buik wordt gladgestreken komen die beter uit. En stiekem, stiekem vind ik leer een van de mooiste materialen die er zijn. Het is wild en dierlijk, barbaars. Het is blote huid die je ongegeneerd mag laten zien. Het ruikt nog een beetje naar beest.

Ik verander een klein beetje in een stadskrijger als ik het draag. Een fetishkrijger in korset.

Dat ik een klein opdondertje blijf, maar dan in een, in een lagelonenland gefabriceerde, stoere outfit, mag de pret niet drukken. In paars leer en mijn ongemakkelijke schoenen in zwart-wit*** ben ik onoverwinnelijk… zelfs als ik mezelf op de dansvloer voor gek aan het zetten ben.

*~*~*

*Nou ja, normaal… ik ben twee keer geweest en moest daarna één keer op het laatste moment afzeggen nadat ik al een outfit had samengesteld.

**Ik ben geen rokkentype. Laten we het erop houden dat ik me niet in rokken in het openbaar vertoon, alleen op fetishfeesten.

***Probeer jij maar eens bijpassende paarse laarzen te vinden binnen een dag.

Een spelletje met plaatjes van een sexy vrouw!

Voorlopig zit ik tot over mijn oren in het werk. Om toch iedereen die dit leest gezellig bezig te houden (en misschien zelf nog even te kunnen lachen) doe ik vandaag iets heel stouts: ik heb een plaatje gejat. OK, het was een advertentie voor een website, ergens op collarme.com, en ik ben vergeten te onthouden voor welke site het was, dus als ik jouw plaatje heb gestolen: sorry.

Nou vielen me aan deze afbeelding een paar dingen op: er klopt iets niet. Ik ga ervan uit dat u, beste lezertjes, ook nog wel wat dingen kan vinden die er niet aan kloppen.

En als je daarmee klaar bent, hebben we nog een spelletje:

Zoek de verschillen!

Er zijn er uh, ongeveer vijf.

Een feest voor gewone mensen

“Oh, en heb het maar liever niet over bdsm, er zijn mensen bij die er even beter niks van kunnen horen.”

Ik ben uitgenodigd op de verjaardag van één van de leukste viespeuken die ik ken. Mijn eigen verjaardag van 2007 had ik geprobeerd te plannen op zo’n manier dat er een bdsm- en een ‘vanille’-feestje waren, wat niet geheel soepel verliep. Op dit feest is een aantal kinksters aanwezig, maar het is beter dat we het even niet over SM hebben. SM is namelijk raar en eng.

De dag erop is er een jongerenfeest van Samarium. Het was al een hele tijd het gesprek van de dag, en veel vaste gasten van de site en het forum zijn van plan te gaan. Een nieuw gezicht in de chatroom meldt, dat hij ergens wel wil langskomen, maar het eng vindt. Waarom kan hij niet uitleggen… is het misschien dat SM raar is, en dus SM’ers ook? Zelfs als je zelf een kinkster bent?

Ik was zelf ook zenuwachtig op mijn eerste echte speelfeest. Ik ging naar BarX en kende gelukkig iemand die meekwam. Wat me de kriebels gaf, weet ik eigenlijk niet meer. Ik denk dat half het het idee was, dat door naar dit feest te gaan, ik definitief niet normaal meer was. Ik zou naar een feest gaan met enge mensen die kickten op pijn, vernedering, vrijheidsberoving. Ik zou zelf een eng mens zijn.

Maar rondkijkend op het jongerenfeest van afgelopen zondag zag ik enkel vrij normale jongeren, stoeiend, kletsend, met een colaatje aan de bar. Het enige abnormale was het feit dat de verlichting van de Sameplace (de plek waar de feesten gehouden worden) rood was. En dat je af en toe het geluid hoorde van klappen of pijnlijke kreten. Maar verder was het een feestje met mensen tussen de 18 en 30 die knuffelhoopjes bouwden op de banken en speelden met glowsticks. Niet geheel normaal misschien, maar ook niet bedreigend.

Op een feest als het JF is spelen niet verplicht. Wat misschien enger is dan het idee dat je plotseling over een bok gesleept wordt voor de spanking van je leven (dat is enkel weggelegd voor bepaalde bofkonten 😉 ), is het idee dat je contact moet leggen met een groep nieuwe mensen, die ook nog eens rondlopen met vervaarlijk uitziend speelgoed of in kleding die je niet gewend bent.

Op de vanille-verjaardag gaat het de hele avond niet over bdsm. We gedragen ons allemaal keurig en bepaalde anekdotes worden gekuisd opgediend.

Op het bdsm-feest gaat het niet de hele avond over bdsm. We gedragen ons allemaal keurig, spelen eens een keer, en kruipen daarna weer op de bank voor knuffels of naar de bar voor wat te drinken. Er valt geen onvertogen woord; voor vieze engerds zijn we best beschaafd.

Dus wees niet bang als je voor het eerst naar een kinky feestje gaat. Als het niet bevalt kan niemand je tegenhouden om weg te gaan. Tenzij de sleuteltjes van de boeien kwijt blijken te zijn.

Overvoerd

Soms vraag ik me af of ik mezelf aan het overvoeren ben met bdsm. Ik zit veel te veel op een sm-chat, ik ben lid van sm-fora en sm-datingsites, ga om met sm-vrienden en bezoek sm-feesten. Zelfs tegen mijn vanillevrienden praat ik over sm. Ik fantaseer over sm-seks en in mijn dromen dom en sub ik nog steeds.

En ik begin haast terug te verlangen naar een simpel vanilleleventje met een lief, onschuldig vanillevriendje. Ik gruwel soms van mijn voorkeur. Ik hang hier rond maar ben niet blij… Het zal best overgaan, maar man, hoe doen die lifestylers dat? Krijgen die er nou werkelijk nooit genoeg van? Ik sta versteld.

Ik kan me slecht voorstellen dat ik een relatie zou moeten aangaan, door eerst te weten wat iemands smerige kleine geheimpje is en daarna pas hem als persoon te leren kennen. Hoe verlicht wij er ook over zijn, de rest van de wereld vindt het waarschijnlijk helemaal geen vrolijk, gezond tijdverdrijf. Ik zoek naar een man die dingen met me wil doen die rechtstreeks uit een slechte Baantjer televisie-aflevering zouden kunnen komen, “De Cock en de Moord op de Mentaal Gestoorde Masochist” ofzoiets.

De wereld van donkere kerkers en grimmige spellen is niet mijn bdsm, maar ik ontkom er haast niet aan. Ik zit komende zondag toch maar weer mooi in een slecht verlicht hol te stoeien met vrienden; het stoeien met vrienden is niet het probleem maar de werkelijk afschuwelijke sfeer in die gelegenheden waar sm’ers bij elkaar komen. Waarom bestaan er geen ‘erotische’ cafés met een wat vrolijker uitstraling om die bijeenkomsten in te doen?

Waarom al dat zwart en rood, waarom al die ‘natuurlijke en strenge dominanten’, waarom die slaven die gebruikt willen worden, waarom de vreugdeloze rituelen? En waarom erger ik me zo aan die advertenties op bdsmzaken.nl voor films die ik niet wil zien, die niet mijn kink zijn, waarom kan ik niet heel verlicht denken “het is niet mijn kink maar het is oké” maar denk ik in plaats daarvan “wel alle sardientjes, ik heb helemaal geen zin om geconfronteerd te worden met extreme rubberslavinnen” (halloooooo zoekmachinetermen!).

Bah, bah, bah. Hopelijk krijg ik het plezier erin snel terug en is dit maar een kleine fase. Ik denk dat ik te hard mijn best doe om erin te duiken; ik ga maar even rustig aandoen (ironisch, aangezien ik net een post schrijf in mijn seks-en-bdsm-weblog).

Opeens snap ik wat een van mijn oudste vriendinnen tegen sm heeft.

PS: ik heb overigens wel een contactad gezet gisteren, ik had er gelijk twijfels bij en heb die eigenlijk nog steeds. De reacties die ik krijg zijn best leuk… maar het blijft raar om zo iemand te ontmoeten, vreemder dan via een vanille dating site.

Verder.

Als bondage-top, dus degene die de bondages aanlegt, ben ik net voorbij het stadium van ‘beginner’. Ik noem het meestal ‘half-gevorderd’. Ik kan mezelf nog wel bezighouden met het leren knopen van niet al te ingewikkelde nieuwe dingen naast variaties op en combinaties van wat ik al weet, maar er begint iets te knagen.

Ik mis boeken. Ik ben gek op boeken en zeker boeken over seksualiteit, van boeken met instructies, tot een filosofische beschouwing van het verschijnsel lust. Over bondage voor beginners heb ik zat kunnen vinden, maar bondage waarmee je het beginnersstadium voorbij kan, met ook wat theorie en aardige ideeën om mee te vorderen, ik zie ze niet.

Het kan zijn dat ik gewoon niet uit mijn lieftallige dopjes kijk. Misschien zou er met dat boek dat precies heeft wat ik zoek tegen mijn voorhoofd gemept moeten worden voor ik het zou herkennen. Tot nu toe is mijn oogst in elk geval mager.

Er zijn de e-books van Hans Meijer. Vijf delen kosten 10 euro elk of 45 euro samen. Ik vind het jammer aan e-books dat je ze niet kunt vasthouden en koesteren, hooguit op een schijfje branden voor het geval er iets afschuwelijks met je computer gebeurt. Ik heb gehoord dat ze het geld wel waard zijn, waarschijnlijk laat ik me nog wel een keer strikken. Vijfenveertig euries voor een paar html-files is echter op dit moment voor mij een te grote uitgave. Het feit dat ik het boek niet kan vasthouden maakt dat alleen maar duidelijker.

Er is het internet. Je kunt op zich nog aardig wat leuke ideeën en tutorials vinden met een dagje snuffelen. Ik ben echt nog niet door alle interessante voorbeelden heen. Toch denk ik dat dit me niet lang tevreden houdt.

En natuurlijk een klassieker: het vragen aan ervaren bondage-liefhebbers. Op zich heb ik geen tekort aan vrienden die net als ik aan bondage doen en ik spreek de eigenaars van touwtjes.tk met enige regelmaat. Zij kunnen me vaak wel helpen als ik vastloop. Ik hou mijn oren open voor het geval zij een gevorderden workshop gaan doen, absoluut.

Maar het leuke aan boeken is dat je ze kunt bewaren, koesteren en dingen kunt opzoeken. Ik rationaliseer waarom ik in een ‘ouderwets’ medium zoals een papieren boek wil krijgen wat ik ook ‘tijdloos’ persoonlijk of ‘modern’ on line kan krijgen. Voor zulk gedrag is echter maar één echte verklaring, eigenlijk moet ik toegeven:

Mijn kink is misschien bondage, maar mijn grote fetish is die voor boeken.

PS: raad me alsjeblieft boeken aan overigens, ik ben dol op tips.

Beschadigd

Het blijft een hot issue onder sm’ers en mensen die sm’ers interessant vinden: is sm een voorkeur die is ingegeven door je natuur, een wat sterkere variant van een verlangen in alle mensen, of misschien een gevolg van een traumatische ervaring? Moet je als kind op je kop gevallen zijn om het lekker te vinden te meppen of gemept te worden?

Ik ben een beschadigd mens in sommige opzichten. Ik heb veel verdriet gehad toen ik jonger was, verdriet dat me soms nog steeds achtervolgt. Maar voor zover ik weet stammen mijn fantasieën over straf krijgen, vernederd worden enzovoorts van voor het echte verdriet. Ik denk dat ik niet anders uitgepakt was als ik een gelukkiger jeugd dan wie dan ook had gehad.

De meeste sm’ers die ik erover gehoord heb lijken niet te denken dat hun geaardheid, zoals ze het vaak voelen, te maken heeft met een situatie of gebeurtenis in het verleden. Het kan wel zo zijn dat bdsm’ers sneller vreemd gevonden worden om andere redenen dan hun voorkeur, en daarom bijvoorbeeld sociale problemen hebben. Voor zover ik weet is er echter weinig onderzoek gedaan naar de link tussen bdsm, psychische problemen en sociale vaardigheden.

De mensen die ik heb leren kennen onder de bdsm’ers hebben inderdaad weleens wat, maar ze ‘beschadigd’ noemen is vaak overdreven. Ik denk dat elk mens wel pijn en verdriet heeft gehad in het leven; bdsm’ers zouden uitzonderlijk zijn als ze dat juist nooit hadden gehad.

Ik heb vaak van spankings gedroomd, maar nooit een pak billenkoek gekregen. De pesterijen op school zijn een van de dingen waaraan ik nooit herinnerd zou willen worden in het kader van bdsm. Ik had niks met touw tot ik mensen ontmoette die goed knoopten, niet “tot die ene gemene jongen me vastbond met mijn eigen springtouw”.

Ik ben een beschadigd persoon. Ik wil als sub ook dolgraag ‘het goed doen’, zoeken naar acceptatie en goedkeuring. Ik denk echter dat dat iets is dat niet alleen meespeelt in de manier waarop ik aan bdsm doe, eerder iets dat er so wie so inzit maar extra naar voren komt in mijn sub persona.

Misschien toont sm de littekens die ieder mens heeft duidelijker, scherper. We moeten een liefde voor sm niet over-analyseren; sommige dingen zijn gewoon leuk en bevredigend zonder dat daar een diepere gedachte achter ligt.

Muurbloempje

Ik heb gevraagd, gedreigd, gegrapt, geslijmd, getracht om mensen om te kopen. Ik heb bij mijn vrienden gezeurd en vreemden aangesproken. Ik heb antwoorden gekregen variërend van “moet werken tussen 21:00 en 5:00” tot “ik heb geen net pak en kan niet aan fetishkleding komen”. Ondanks mijn vele, uitgebreide pogingen is het me dus niet gelukt om binnen een week een date voor de Showboat te regelen (en ik hoop maar dat mijn geplande lift doorgaat).

Het is niet dat ik bang ben om alleen te gaan, of geen leuk gezelschap zal hebben; we gaan met een groepje jongeren. Maar alle anderen zijn in setjes, iedereen heeft iemand om te spelen. Dus ik ga een tientje aan entree uitgeven en minstens vijftien euro aan drank, om niet erg van het buffet te kunnen genieten vanwege mijn dieet, niet te spelen tenzij ik ter plaatse iemand tegenkomt die alsnog zin heeft om Nichi te vermaken, en mijn outfit is leuk en ik verheug me erop het te dragen maar het blijft geïmproviseerd, niet iets waarvan ik mijn kans heb afgewacht het een keer aan te mogen.

Natuurlijk, wat ik wel krijg is een avond in een luxe club, een gezellig samenzijn met vrienden, een parade aan bijzonder aangeklede mensen (hoewel dat niet altijd iets goeds is), en ik ga me niet helemaal onthouden van eten.

Ik was eigenlijk niet van plan te gaan maar ben overgehaald door vrienden. Ik kon geen date vinden en mopperde dus een beetje dat niemand me blijkbaar leuk genoeg vindt, maar als dat zo was was ik niet meegevraagd. Minder dan een week van tevoren is een beetje kort dag om mensen mee te vragen naar een fetish evenement en mensen hebben echt hun best gedaan alsnog een date te vinden voor me. Een jongen was zelfs bereid mee te gaan maar kon echt met de beste wil der wereld niet aan de dresscode voldoen.

Maar ik, ik klaag en zeur. Ik mopper en mok, ik doe erg onaardig, verwend en ontevreden. En dat is helemaal niet netjes van me. Ik ga vrijdag twaalf oktober naar de Showboat, en ik ga poeslief doen tegen al die mensen die me graag mee wilden hebben.

Bovenal, ik ga lol hebben. Ik ga paaldansen en gezellig zijn. Ik ga misschien kennis maken met nieuwe mensen. En ik ga mezelf gelukkig prijzen dat zoveel mensen bereid waren me te helpen, zelfs nu het ze niet gelukt is.

Lieve mensen van Samarium en de chatcity bdsm-jongeren room, ik weet niet of ik jullie nicks hier mag noemen, maar als je hier iets mee te maken hebt gehad: neem een pluim van me. Liefs van Nichi.

Contact-advertenties

Als ik bijvoorbeeld op bdsmzaken.nl kijk en de advertenties lees, zie ik meestal niets waar ik op zou willen reageren. Zowel van de doms als de subs spreekt weinig me aan. Ik ben allereerst een rare sub: ik wil niet teveel gedoe met regeltjes, kan slecht tegen pijn en ik vind bondage leuk, maar ik ben niet soepel.  Ook de advertenties waarin uitdrukkelijk staat dat degene die ze zoeken slank moet zijn kan ik overslaan. Dan zijn er de mensen die zoeken naar een dom: te slaafs, soms iets te veel zoekend naar een fetisj-meesteres, maar vaak gewoon ‘het net niet’.

Ik heb meer aantrekkelijke mannelijke subs gezien op bdsmzaken echter dan mannelijke doms. Dat heeft een andere reden: mijn bereidheid om met iemand te spelen neemt zienderogen toe naarmate ik iemand aardig, leuk of lief vind, zelfs als ik aan de andere kant weet dat onze kinks niet helemaal overeenkomen.

De dominante mannen op bdsmzaken hebben op zich tegen dat ik als sub in eerste instantie een beetje wantrouwig ben, bangig en zenuwachtig. Van het lezen van een advertentie krijg ik zelden een vertrouwd gevoel, dus ben ik wantrouwig. Van een avond een leuk gesprek met iemand hebben krijg ik soms wel dat vertrouwde gevoel.

Zelf een ad zetten zou ik niet doen. Hoewel ik officieel vrijgezel ben voel ik me wel een beetje ‘bezet’ door mijn Plaaggeesten en Whipping Boy. Mocht ik een grote liefde ontmoeten zal ik die niet uit de weg gaan, maar ik ben niet echt op zoek. Stiekem bevalt deze situatie me wel.

Daar komt bij dat ik niet weet wat voor reacties ik zou kunnen verwachten op een ad, maar voor zover ik heb gehoord komt er vaak een hoop rommel binnen. Al zou er een mail tussen zitten van iemand die me in het echt leuk zou lijken, zou ik die er dan tussenuit pikken? Een sub, misschien. Een dom, alleen als hij in zijn mail precies luchtig en precies ernstig genoeg doet over bdsm; teveel naar elk van de kanten en ik zie het gelijk niet zitten.

Ik ga mensen niet aanspreken met meester voor ik ze heb ontmoet. Trek een punt af van de ‘waarschijnlijkheid dat Nichi contact opneemt’-score als in je ad staat dat ik dat zou moeten doen. Ik vind “de gebruikelijke extremen” een onzinterm, er zijn bovendien een paar dingen die sommige mensen extreem zullen vinden en die mij wel leuk lijken. Als ik het idee krijg dat bdsm voor jou betekent dat iemand je gratis pijpt, en je haar vervolgens op geen enkele manier voldoening hoeft te geven (seksueel/emotioneel/intellectueel/…) ben ik niet de vrouw voor jou.

Maar als ik je ken en je mept iets harder dan me lief is… dan hebben we het er nog over.

Sfeer

Ik ben één keer in Bar-X in Den Haag geweest. Ik voelde me er niet goed op mijn gemak. De sfeer van een bruine kroeg (een behoorlijk drukke bruine kroeg) boven, een kelder met een dungeon-sfeertje beneden: het bdsm van angstaanjagende kerkers, onderaardse gewelven waar kreunen en gillen echoën tegen de kille wanden. Met veel zwart en metalen versieringen probeert men een air van duistere passie, mysterie en middeleeuwse strengheid te kweken. In de kelder onder een bar die door de week volkomen normaal is.

Zoals je misschien hebt begrepen uit dit weblog, lieve lezer, ben ik een groot fan van speelsheid en luchtigheid; de duistere passie kan wel wachten tot ik er alleen nog goed uitzie in kaarslicht.

Niet dat ik niet houd van doen alsof; het spelen van een van hekserij verdachte vrouw zou ik best proberen, al is het niet mijn eerste keus voor een rollenspel. Maar het spelen in een kerker-sfeer zonder verhaal, zonder reden, dat spreekt me niet bijzonder aan.

Helpt zo’n decor misschien om je te concentreren op wat er gebeurt? Brengt het je in een bepaalde bui? Ik moet zeggen dat ik nooit heb geprobeerd echt te spelen in zo’n omgeving, maar ik kan me slecht voorstellen dat het voor mij iets zou uitmaken, hooguit dat ik me er minder gemakkelijk zou voelen.

Morgen (of eigenlijk later vandaag gezien het tijdstip dat ik dit schrijf) is er een feestje van Samarium. Ik zie ernaar vooruit dat het geen dresscode heeft (dus ik mag gewoon in mijn spijkerbroek naar binnen en kan later beslissen of ik wel of geen topje van tape wil maken), dat de sfeer waarschijnlijk vrolijk en vriendelijk is, en de muziek ook eens wat anders dan Enigma.*

Behalve dat is er een leeftijdsgrens. Hoewel ik vaak het gezelschap van oudere mensen normaal gesproken leuk vind, is de sfeer van jongeren onder elkaar op een bdsm-feest toch wezenlijk anders. Misschien is er toch een generatieverschil. Het verschil tussen L’Histoire d’O en the Secretary?

Er waren afgelopen week genoeg leuke zoekmachinetermen maar ik moet even wat tijd nemen. Vandaar ook de weinige updates de laatste paar dagen, ik ben moe en een beetje gestresst. Hopelijk gaat het snel beter… bijvoorbeeld als ik een paar dagen niet met mijn eigenwijze kop doorga tot na 2 uur ’s nachts.

*~*~*

*Je weet wel, die muziek met veel synthesizer-panfluiten en kreunende en fluisterende vrouwen.