Service/power

Het woord service-dom heeft een vieze bijsmaak. Het slaat op dominanten die doen wat de sub/bottom/maso/… van ze vraagt, die gewoon braaf de scene uitspelen waarvan de sub droomt, waarbij de controle ultimo bij de sub ligt. Een piepje van een stopwoord, en de service-dom neemt gas terug, hard werkend terwijl de sub ligt te genieten van wat er wordt opgediend.

Maar dit is een karikatuur; ik heb volgens mij nog nooit een dergelijke dom in het wild gespot. En ik hoor nooit verhalen van mensen die ze kennen.

De reden dat een sub en een dom bij elkaar komen, is omdat ze iets van elkaar willen. Ook als de sub de diepe behoefte heeft om te dienen, is dat een behoefte. Een die de dominant kan vervullen. Als de sub serieus het idee heeft dat hij/zij bedoeld is, geschapen is, het enkel verdient om te dienen/lijden/watdanook… dan geeft de dominant daar een mogelijkheid toe.

Zo bezien heeft elke vorm van dominantie een aspect van het dienen van het belang van de sub, tenzij je een echte non-consensual slaaf ritselt (hetgeen niet helemaal binnen het onderwerp van dit blog past). Natuurlijk krijgt de dom daar een vervulling van zijn/haar behoeftes voor terug, althans, dat neem ik aan. Waarom spelen met iemand waar je niet vrolijk van wordt?

Nou is dat vrolijk worden, zeker in het geval van de sub, ook relatief; van het kijken van een droevige film word je niet vrolijk. Toch onderga je het kijken van de film vrijwillig en is de ervaring ervan iets, waar je met plezier op terugkijkt.

Maar hoe zit het met het omgekeerde? Een sub die een dominant zijn/haar onderwerping gunt? Je kunt het niet afdwingen, je kunt het hooguit verdienen. Een dom die in het begin niet neemt wat hij wilt, maar accepteert wat de sub geeft. Dat is ook een taboe, je bent ook geen echte sub enzovoorts als je verleid moet worden om te subben. Maar ik denk dat het een net zo bewonderenswaardige houding in een sub is om zich niet door arrogantie, fysieke kracht of andere on-subtiele uitingen van ‘natuurlijke dominantie’* te laten verleiden, als het voor een dom bewonderenswaardig is als hij zich niet laat verleiden tot een spel door iemand die niks anders te bieden heeft dan een wens om geslagen, vernederd en/of gedomineerd te worden op een exact voorgeschreven manier.

Ik ben als dom trots als ik iemand een sensationele ervaring kan geven, zonder dat ik daarbij een minutieus opgesteld scenario wil volgen. Je zoekt wat je gemeen hebt, en daar maak je wat van. En wat subben betreft, soms wou ik dat ik zo sterk kon zijn, dat ik het geen probleem zou vinden iemand boven me te hebben staan.

*~*~*

*tuurlijk, wees een lekkere botte dom als dat jouw stijl is, en val daarop als dat jouw kink is. Het hoeft alleen niet de enige legitieme stijl/kink te zijn.

Nichi, de stalker.

Ik ben niet verliefd. Ik heb mijn eigen geliefde, jij de jouwe. Toch krijg ik je niet uit mijn hoofd, zoek ik alles op over je wat er te vinden valt op internet, denk ik bij elke auto van het merk dat jij rijdt aan je. Ik moet me inhouden geen contact met je te zoeken… en slaag daar niet in. Ook al hou ik tegen mezelf vol dat JIJ maar eens als eerste sms’t. Al is mijn agenda propvol met andere verplichtingen, ik zou graag dingen omgooien zodat ik een afspraak met je kan maken.

Ik ben een sukkel.

Samenleven en oud worden doe ik met mijn Bibliothecaris, maar wat ik voor jou voel is nieuw. Misschien slijt dat nog. Maar op dit moment ruikt mijn innerlijk roofdier je bloed, en wil jagen, jagen. Je stalken en opvreten. Zien hoe je trotse houding het begeeft onder mijn aanval. Hoe je de strijd eigenlijk veel te makkelijk opgeeft. Als jij mij bezeert, wakkert dat mijn bloeddorst alleen maar verder aan.

Je hebt de heerlijkste, smerigste fantasieën. Ze laten geursporen achter in mijn brein. Het roofdier snuffelt en volgt ze. Aan het eind van de sporen is echter alleen nog die belofte: later, misschien, in het echt.

Ik ben niet verliefd. Het is de roes waar ik aan verslaafd ben. Stom genoeg maakt het feit dat jij me die nu in elk geval zo intens kunt geven, jou tot een machtige martelaar, mij tot een slaaf van mijn sadistische lusten.

Ik spreek je aan de telefoon en het gesprek is kort en zakelijk. Ik voel me beslist ‘uncool’, alsof ik je belde om te vragen of je interesse hebt in een goedkoper telefoonabonnement, of of het mogelijk is de afspraak met mijn baas een uurtje te verzetten. Ik begrijp erg goed waarom mensen verbaasd zullen zijn te horen dat je niet altijd dominant bent.

Zo kil als je toon is, zo warm word ik van binnen als ik eraan denk wat ik met je kan uithalen.

Ik ben een sukkel.

Ik ben een enge, enge stalker. En ik kom achter je aan.