Overvoerd

Soms vraag ik me af of ik mezelf aan het overvoeren ben met bdsm. Ik zit veel te veel op een sm-chat, ik ben lid van sm-fora en sm-datingsites, ga om met sm-vrienden en bezoek sm-feesten. Zelfs tegen mijn vanillevrienden praat ik over sm. Ik fantaseer over sm-seks en in mijn dromen dom en sub ik nog steeds.

En ik begin haast terug te verlangen naar een simpel vanilleleventje met een lief, onschuldig vanillevriendje. Ik gruwel soms van mijn voorkeur. Ik hang hier rond maar ben niet blij… Het zal best overgaan, maar man, hoe doen die lifestylers dat? Krijgen die er nou werkelijk nooit genoeg van? Ik sta versteld.

Ik kan me slecht voorstellen dat ik een relatie zou moeten aangaan, door eerst te weten wat iemands smerige kleine geheimpje is en daarna pas hem als persoon te leren kennen. Hoe verlicht wij er ook over zijn, de rest van de wereld vindt het waarschijnlijk helemaal geen vrolijk, gezond tijdverdrijf. Ik zoek naar een man die dingen met me wil doen die rechtstreeks uit een slechte Baantjer televisie-aflevering zouden kunnen komen, “De Cock en de Moord op de Mentaal Gestoorde Masochist” ofzoiets.

De wereld van donkere kerkers en grimmige spellen is niet mijn bdsm, maar ik ontkom er haast niet aan. Ik zit komende zondag toch maar weer mooi in een slecht verlicht hol te stoeien met vrienden; het stoeien met vrienden is niet het probleem maar de werkelijk afschuwelijke sfeer in die gelegenheden waar sm’ers bij elkaar komen. Waarom bestaan er geen ‘erotische’ cafés met een wat vrolijker uitstraling om die bijeenkomsten in te doen?

Waarom al dat zwart en rood, waarom al die ‘natuurlijke en strenge dominanten’, waarom die slaven die gebruikt willen worden, waarom de vreugdeloze rituelen? En waarom erger ik me zo aan die advertenties op bdsmzaken.nl voor films die ik niet wil zien, die niet mijn kink zijn, waarom kan ik niet heel verlicht denken “het is niet mijn kink maar het is oké” maar denk ik in plaats daarvan “wel alle sardientjes, ik heb helemaal geen zin om geconfronteerd te worden met extreme rubberslavinnen” (halloooooo zoekmachinetermen!).

Bah, bah, bah. Hopelijk krijg ik het plezier erin snel terug en is dit maar een kleine fase. Ik denk dat ik te hard mijn best doe om erin te duiken; ik ga maar even rustig aandoen (ironisch, aangezien ik net een post schrijf in mijn seks-en-bdsm-weblog).

Opeens snap ik wat een van mijn oudste vriendinnen tegen sm heeft.

PS: ik heb overigens wel een contactad gezet gisteren, ik had er gelijk twijfels bij en heb die eigenlijk nog steeds. De reacties die ik krijg zijn best leuk… maar het blijft raar om zo iemand te ontmoeten, vreemder dan via een vanille dating site.

Lijstjes, regeltjes

Er zweven zat lijstjes rond met bdsm-regels. De meeste zijn bedoeld voor subs, sommige voor doms. Ik ben dol op lijstjes. Dat zeg ik eigenlijk verkeerd: ik vind lijstjes gruwelijk om me aan te moeten houden. Maar van anderen lokken veel van deze lijstjes me tot lachen uit.

Het is niet aardig om om iemand anders’ beleving van sm te lachen. Het is reuze kinderachtig een systeem waaraan een ander blijkbaar plezier beleeft, waarde hecht, af te branden met gemene opmerkingen.

Maar ik lach op zich niet om de regels zelf. Ik lach om de mentale plaatjes die ik erbij krijg. De dingen die ik verwacht dat er zouden gebeuren als iemand zich, als ik me, strikt aan die regels zou houden. Wat er zou gebeuren als ik ze (te) letterlijk zou interpreteren.

Vooral regels over seksuele dienstbaarheid vind ik grappig, omdat ze vaak uitgaan van een ideale wereld; een wereld die ik niet waar zou kunnen maken. Hoe moet ik bijvoorbeeld mijn anus zelf scheren? Ik zie mezelf al staan, met een scheermesje in de ene hand en een bil in de andere, proberend om mezelf geen zeer te doen, terwijl ik niet kan kijken wat ik doe.

Neem deze lijst.

Ik had deze lijst elders ook al gezien, en ik lachte er toen ook om. Sommige van de regels zijn onpraktisch, sommige onrealistisch en sommige… tja.

Regel één tot en met twintig gaan op zich nog. Er staan er een paar in die me onrealistisch lijken, zelfs een beetje eng. Maar ach, wie ben ik. Echter, dan komen de seksuele eisen…

Regel 25: “Ik informeer mijn Meester, wanneer ik mijn maandelijkse periode heb en wanneer deze afgelopen is. In deze tijd zorg ik voor de grootst mogelijke reinheid en ben me terdege bewust dat ik deze beperking van toegang voor mijn Meester door bijzonder goed mijn best te doen goed moet maken.”

Als ik ongesteld ben, is dat op zich geen belemmering om seks te kunnen hebben; graag zelfs, je moet alleen wat meer was doen, even een handdoekje eronder leggen. Als die kerel (pardon, Meester) dat vies vindt, tja, ik heb er ook niet voor gekozen. Maar met buikpijn, pijn aan mijn onderrug, een rothumeur en vervelende verschoningen de hele tijd zou ik geen zin hebben om ook nog eens extra lief te moeten zijn, om het goed te maken dat ik verdikkeme lijd! Ik ben zielug! Ik wil thee en een kruik en chocolade van Meester… geen eis om extra lief te zijn. Of top ik erg van de bottom als ik steun nodig heb tijdens zo’n rotweek van bloeden als een rund?

Regel 28: “Mijn borsten zijn het zichtbaarste teken van mijn seksualiteit; ik let erop dat mijn tepels steeds stijf zijn, eventueel vraag ik mijn Meester om ze zelf in deze toestand te mogen brengen.”

Ik ga de ijs-beha uitvinden! … of toch maar niet, gezien regel 33 : “het dragen van bh is mij verboden net zoals het dragen van panty’s (…)”

regel 29 : “Mijn vagina is de sleutel van mijn seksualiteit, ik let erop dat de kleine schaamlippen en de clitorisvoorhuid in aanwezigheid van mijn Meester zichtbaar zijn. eventueel vraag ik mijn Meester om ze zelf in deze toestand te mogen brengen. ”

… hoe? Nee werkelijk, hoe? Maak je er van die lampjes aan vast die tegenwoordig niet meer aan je kleren mogen maar aan de fiets bevestigd moeten zijn? Als dat niet opvalt…

regel 30 : “Mijn anus (…) Ik let erop mijn darmen op tijd te legen en de toegang goed geolied te houden.”

Sub heeft constant een sloot babyolie tussen de billen. Daar ga je wel lekker hard van lopen, minder frictie enzo.

Er volgen nog meer hilarische regels over hoe een sub te allen tijde seksueel beschikbaar moet zijn. Is dit wat de lifestyle inhoudt waar mensen het weleens over hebben? Want ik zie niet goed het verschil tussen dit en seksspelletjes. Tien algemene regels en daarna meer dan veertig die vrijwel allemaal slaan op het seksuele genoegen van Meester.

En wat moet ik denken van het staartje van regel 42 : “(…) Seksuele gedachten zonder sm inhoud zal ik vermijden”? Is het erg gek als ik dit lichtelijk eng vind?

Natuurlijk is dit maar een leidraad, volgens de mensen van deze site, en voor iedereen anders. Het zou me sterk verbazen als iemand al deze regels aan zijn sub heeft opgelegd, ze zelf kan onthouden en controleren. Het zou me verbazen als er een sub is die werkelijk alles laat vallen om de pik van Meester te aanbidden. En ik weet niet of ik het zou geloven als iemand me zou vertellen dat hij of zij die Meester of sub is.

De Blik

Iets wat sommige mannelijke subs in hun rijtje hebben staan met dingen die ze zoeken in een vrouwelijke dominant is de Dwingende Blik ™. Soms willen ze ermee getemd worden; het is denk ik mijn gebrek aan dominantie dat ik niet helemaal snap hoe dat in zijn werk moet gaan. Kijk je hem zo lang aan tot het pijn gaat doen? Anderen hoeven niet getemd, die willen je toch wel gehoorzamen; als je De Blik maar hebt.

Het lijkt mij praktischer om in een contactadvertentie of profiel bijvoorbeeld te vermelden wat voor vaardigheden en wat voor kinks je zoekt. Een Dwingende Blik is zo abstract dat ik er weinig mee kan behalve denken dat de sub in kwestie blijkbaar een erg visuele fantasie heeft (waar niks mis mee is uiteraard). Hoewel ik val op mooie, diepe stemmen zal dat niet zijn wat ik in mijn contactadvertentie zou zetten, of hooguit als een van de laatste wensen.

Ik ken De Blik wel. Het is meer een spectrum van blikken, van zo’n vernietigend aankijken wat je automatisch doet als iemand voor wie je niet bang bent zijn mond voorbijpraat, tot aan de manier waarop je kijkt als je iets vies ruikt. Ik kan De Blik ook wel geven, maar ik heb een handicap. Ik geef De Blik altijd vanaf dichter bij de grond dan een mannelijke sub* hem ontvangt. Nou zijn hier wel trucs op (“Je zorgt maar dat je korter bent dan ik!”) maar het blijven trucs.

De Blik vormt geen onderdeel van de Domme zelf, maar van een sm-situatie in wat voor vorm dan ook. Zelfs de dominantste aller vrouwen zal niet de hele dag zo uit haar ogen kijken, dunkt me. Net zoals zelfs de dominantste vrouw waarschijnlijk weleens een afwas moet doen of haar eigen badkamer moet schoonmaken.

Het vragen om een vrouw die je De Blik kan geven en daarmee automatisch angst en respect inboezemt lijkt me zinloos. Waarom vraagt iemand naar zoiets? Omdat het er mooi uitziet, of misschien als een soort lakmoestest om te zien of een vrouw een Echte Dominant is? Het is misschien die droom van een knappe vrouw die op alle manieren laat zien dat ze de baas is, tot aan het niveau waarop ze bijna dierlijk je overheerst met haar Blik.

Maar vrouwen zien zichzelf die Blik niet geven. Hoewel ik denk dat ik hem kan geven, zij het van geringe hoogte, weet ik dat niet zeker. Ik kan mezelf in een spiegel aanstaren, indringend als een alfa-wolf de omega kan aankijken, maar of het geloofwaardig is naar een ander, of het geloofwaardig is als er druk op de ketel staat omdat ik me moet laten gelden, hoe kom ik daarachter? Vragen?

“Is dit De Blik? Niet? En zo?”

Wees liever praktisch in de beschrijving van wat je zoekt. Beschrijf welke activiteiten of welke concrete uiterlijke eigenschappen je zoekt, eventueel een karakterbeschrijving. Maar als je wil weten of ik je zwoel maar streng kan aankijken zoals die meesteres in je dromen dat doet, zul je me eerst een keer tot een middagje theedrinken moeten verleiden.

*De enige mogelijke uitzondering hierop zou zijn een mannelijke sub met bijv. dwerggroei.

Huishoudslaaf

Op het eerste gezicht zou je denken dat een van de eerste dingen die een dominante vrouw zou willen, een huishoudslaaf zou zijn. Iemand die voor je afwast en schoonmaakt en ondertussen een lekker bad voor je heeft klaargemaakt om in te relaxen. Een knappe man die naakt eten voor je serveert en een televisiegids heeft samengesteld met dingen die je waarschijnlijk vanavond op televisie wil zien.

Het lijkt me vreselijk.

Ik heb een relatie gehad met iemand die veel voor me deed. Hij kookte voor me. Hij maakte schoon, ik zat elk weekend bij hem thuis. Hij zette thee voor me, hij deed mijn was als die in de mand lag. Hij bakte popcorn voor me, nam dingen uit de winkel voor me mee als ik erom vroeg. Natuurlijk deed ik dat soort dingen ook voor hem, maar het punt is: al die aardige dingen die hij voor me deed maakten me niet gelukkig.

De thee en de popcorn die hij voor me maakte terwijl ik achter de computer zat namen niet weg dat ik me eenzaam voelde. Zodra hij klaar was met hetgeen ik hem had gevraagd voor me te doen, ging hij terug naar zijn eigen computer.

Een huishouden dat voor je gedaan wordt en verwennerijen alleen maken je niet gelukkig.

Bovendien ben ik erachter gekomen dat hoewel hij veel lieve dingen voor me deed, ik niet automatisch tevreden was over de manier waarop het gebeurde. Als hij een was had gedaan, stonk het vaak een beetje naar natte hond. Dat geurtje dat je krijgt als was niet goed opgedroogd is. Ik vond dus dat hij de was niet echt goed deed, ook al kreeg ik altijd keurig mijn ondergoed opgevouwen op een stapeltje aangeleverd.

Hij kookte voor me zoals hij voor zichzelf kookte: een groot stuk vlees, rijst en aardappelen en een klein plukje diepvriesgroenten. Toen hij broccoli voor me klaarmaakte, had ik hem verteld dat hij de stelen moest schillen. Dit ging natuurlijk mis en leidde tot een mokkende Nichi met taaie broccoli-stengels op haar bord.

En nu ik weer full-time alleen woon, in een rommelig en vrij klein appartement, krijg ik er de kriebels van als ik bedenk dat er iemand bezig zou zijn om aan mijn spullen te zitten. Iemand die terwijl ik in de kamer ben bezig is te proberen om mijn rotzooi heen te stofzuigen, iemand die telkens zou vragen “wat is dit? Waar moet ik het opruimen?”

Iemand die mijn wc wil schoonpoetsen met een tandenborstel, terwijl ik me vertwijfeld afvraag waarom hij dat niet in vredesnaam wat efficiënter doet. Iemand die bij het boodschappen doen precies het verkeerde haalt, iemand die bij het koken niet weet met wat voor dieet-eisen hij rekening moet houden of veel erger, die nog moet leren koken. Iemand die niet weet hoe mijn keukenkastjes ingedeeld zijn.

Hoe slecht ik ook ben in huishouden, ik zou er nog veel slechter in zijn het geduld op te brengen iemand uit te leggen exact hoe ik het wil. Iemand die voor me zou stofzuigen zou geweldig zijn voor mijn allergieën, maar ik weet niet hoe goed het zou zijn voor mijn zenuwen.